Elke dag een beetje wijzer

Na zoveel leuke reacties op mijn vorige blog, heb ik besloten om de trend door te zetten om iets te schrijven over mijn dagelijkse werkelijkheid. Want het leven is één groot leermeester op alle fronten!

Ik ben nog steeds in de Bahama’s op mijn zeilboot. Ik krijg langzaam het gevoel dat ik aan het leven hier gewend raak en een soort van ritme kan vinden. Dat is soms erg lastig als je zo intense leeft met de weersomstandigheden. Het weer bepaalt of ik alert moet zijn voor allerlei gevaren en of ik bijvoorbeeld de oversteek kan maken in mijn dinghy naar land voor water en boodschappen.

Er is hier een grote community aan cruisers, mensen die op hun boot wonen. Toen ik hier kwam een aantal maanden geleden waren er ruim 350 boten, nu (richting orkaanseizoen) zijn er nog een stuk of 50 over. De onderlinge band is goed en we zoeken elkaar vrijwel dagelijks op. Wat ik als erg waardevol heb ervaren, naast de leuke vriendschappen en gezelligheid, zijn de gesprekken die we hebben over allerlei technische dingen en veiligheid. Zelf doe je weleens iets waarvan je achteraf denkt ‘dat had ik beter anders kunnen doen’. Hier op het water kan dat hele grote consequenties hebben. Zeker als je alleen bent, moet je ontzettend voorzichtig zijn in alles wat je doet. Zo heb ik mezelf 2 weken geleden een bloedneus en blauw oog gegeven. Met het uitladen van de dinghy, na het boodschappen halen, in ruw weer was één moment van onbalans genoeg om met mijn gezicht tegen mijn lier aan te botsen. Het liep goed af, maar ik realiseer me dat het ook anders had kunnen zijn.

Zo was er vorige week brand op één van de boten. Na de mayday oproep op de VHF reageerde meteen heel veel mensen om hulp te bieden en zag je bootjes vanuit alle windrichtingen naar de boot toe snellen. De brand leek geblust en ze hebben de booteigenaren meegenomen naar het ziekenhuis vanwege rook inhalatie. Helaas, na ongeveer een uur kwam er een tweede mayday over de VHF van een buurman dat de boot weer in brand was. Toen ik mijn verrekijker pakte zag ik al vlammen op het dek en dikke zwarte rook omhoogstijgen. Mijn hart zonk, dit was duidelijk niet iets wat met kleine brandblussers, die wij aan boord hebben of emmers water, geblust zou kunnen worden. De lokale brandweer hier kon ook niet faciliteren dat er vanaf het water met een waterpomp geblust kon worden. Ik heb de boot een uur of 5 zien branden voordat ze zonk.

De mensen aan boord waren lichamelijk ongedeerd, maar hebben alles verloren. Ze hadden letterlijk alleen nog de kleren die ze aan hadden. Dit heeft veel indruk gemaakt op ons en we hebben er dagen over gesproken onderling. Wat mij vooral opviel was hoe vaak het gesprek ging over veiligheidsmaatregelen, hoe te handelen in een noodsituatie en wat er anders of beter was geweest in zo’n situatie.

Dit deed mij heel erg denken aan een term vanuit het projectmanagement: “Lessons learned log”. Hierin wordt tijdens een project zaken vastgelegd die niet goed zijn gegaan, of niet soepel zijn verlopen. Het doel is om daar lering van te trekken voor de toekomst. En eigenlijk is dit super nuttig, ook buiten een project-traject om. Het zou goed zijn om af en toe stil te staan bij zaken die niet lekker lopen. Zo kan je bij wijze van de vinger op de zere plek leggen en gericht zoeken naar een oplossing of verbetering daarvoor. Als iets niet lekker is verlopen, vraag je af waarom en leg dat vast. Bij een volgend soortgelijk keuzemoment van handelen kan je dat gebruiken om in ieder geval te bepalen wat je beter niet kunt doen. We grijpen vaak terug naar wat we kennen en veranderen niet graag van nature. Maar een andere aanpak proberen zou weleens voor verrassende resultaten kunnen zorgen!

Wil je een keer sparren? Mail gerust voor een afspraak, ik werk gewoon online vanaf de boot!